Po niezwykłym koncercie, podczas którego poezję recytował Zbigniew Lesień, a muzykę Fryderyka Chopina wykonywali Janusz Wawrowski i Aleksandra Świgut, publiczność mogła przenieść się w zupełnie inny wymiar sztuki — do świata malarstwa Roberta Żbikowskiego, którego wystawa „Obrazy sieneńskie” stała się integralną częścią wieczoru.
Twórczość Żbikowskiego to nie tylko obrazy — to rytuał. Jego dzieła malowane są gliną — materiałem o symbolicznym znaczeniu wielokulturowym, który odwołuje się do najstarszych tradycji ludzkości: formowania, lepienia, tworzenia. Glinę artysta uzupełnia złotem i srebrem, nie jako ozdobnym detalem, ale jako świętym pierwiastkiem — elementem, który dopełnia opowieść o powstawaniu i przemijaniu.
W pracach Żbikowskiego odnaleźć można echa mitów o stworzeniu człowieka z gliny, a także inspiracje legendą o golemie — istocie ulepionej z ziemi i ożywionej przez słowo. Artysta sięga do archetypicznych warstw kultury: od symboli sztuki ludowej, poprzez ornamentykę etniczną, aż po głębokie odniesienia do uniwersalnych opowieści o człowieku i jego związku z ziemią.
Wystawa „Obrazy sieneńskie” Roberta Żbikowskiego to nie tylko wizualne doznanie, ale także zaproszenie do refleksji nad tym, czym jest akt tworzenia i jak głęboko zakorzenione są nasze związki z materią i kulturą.
